donderdag 31 juli 2008

Hoe zou het zijn met ... ?

Sabrina.
Fucking Sabrina!

In de jaren '80 had ze 1 hitje met
het nummertje "Boys"



Een draak van een nummer!
Maar de jongetjes waren er zot van!
En waarom ?
Omdat die teef zo stom was om een bikini zonder bandjes aan te doen.
Ik werd zot van dat getrek en gesleur aan die bikini.
Maar dat was nu net wat die zestienjarige jongetjes er zo leuk aan vonden.

Wij niet ...
wij hadden het meer voor Glenn Medeiros



Vraag me niet waarom ...
'T is ook een draak van een nummer!
Achteraf gezien ook niet zo'n geweldig knappe vent
maar toen in onze ogen wel.

Sabrina blijkt nog steeds muziek te maken
Op 8 november komt ze zelfs naar Charleroi.
en is presentatrice op de Italiaanse TV.
en ze heeft zelfs ooit een award gewonnen als actrice
voor een film die "Colori" noemt.

Nu had ik gehoopt in m'n zoektocht dat
het een geweldig lelijk, dik wijf geworden was.
Nope!



Ze mag er nog steeds wezen.

Toch nog een troost:
Van haar nummers krijg je nog steeds hoofdpijn



Glenn Medeiros daarintegen is nu leraar op één of andere
High school in Hawai.
Af en toe komt hij nog wel eens zijn hitje zingen op TV,
maar ik durf erom wedden dat zijn studenten nu niet meer op hem zitten kwijlen zoals wij toen.

Stickers

Onze Steyn heeft een nieuwe Logopediste.
"Wow, mama, da's een keitoffe"
"Als ik het een half uur volhoud krijg ik een sticker"!

mmm

Denk dat ik morgen op m'n werk
ook een sticker ga eisen
per half uur dat ik het volhoud.

zondag 27 juli 2008

Topjes

Het is warm!
Zeg maar héél warm!
Zo van die dagen dat ik denk.
Fuck it! ik doe een topje aan!

Tot ik dat ding aan heb
in de spiegel kijk
en denk
bwa ... toch maar niet!

Ik vind topjes prachtig
Als ik ze in de winkel zie
en ze vast neem
zie ik er mezelf in gedachten ongeveer
zo mee rond paraderen.



Niet dus!
Thuis
In de spiegel
voel ik me ongeveer zo



En dan gaat dat ding weer voor een jaar de kast in
tot het nog eens warm is
en het hele ritueel opnieuw begint.

vrijdag 25 juli 2008

Feest !

De Nationale Feestdag is weeral voorbij.
Niet dat ik Royalist ben.
Verre van,
maar ik hou wel van wat glitter en glamour.

Ik vond trouwens dat je aan de koninklijke familie zag
dat hun dotatie naar omhoog was gegaan.
Allemaal in het nieuw en maar blinken!
Wel compassie met Claire



Niet dat ze niet mooi was.
Heel hip!
Een Mondriaan!
Of een bus haarlak van L'Oreal.
Naargelang hoe je het beziet.

Maar toch merk je dat het kind minder goed bedeelt is dan de rest.
Een nieuwe handtas kon er ocharme niet meer af.
Ze moest er eentje lenen.
Dit ding :



Zo'n klein, onhandig ding.

Wat een contrast toch met Fabiola.
1.502.000€ !!!
Dan denk ik:
Oké ... maar doe eens gek!
Verander eens van Coiffeur!

woensdag 16 juli 2008

Hoe zou het zijn met .... ?

Telkens ik een nummer hoor van Franky Goes To Hollywood vraag ik het me telkens af:
Leeft die zanger nog ?

En inderdaad! Holly Johnson is nog steeds alive and kicking!

Voor diegenen die van een ander planeet komen:
Franky Goes To Hollywood was immens populair in de jaren '80.
van oa. dit nummer:



Jawel!
Maar ook dit geweldig melige nummer:



In 1991 ontdekte hij dat hij HIV positief was
en sinds die tijd vraag ik me telkens af:
leeft die nu eigenlijk nog ?

Muziek maakt hij niet meer.
De man is bezig met kunst!
Yep! schilderijtjes!
En nog niet mis ook!



en dit



en deze



En voor diegene die zich afvragen hoe hij er nu uitziet:




Yep! zoals iedereen
Een papzakske!

zondag 13 juli 2008

Reisperikelen

Anke was naar een verjaardagsfeestje en toen ik haar terug ging oppikken kwamen tussen enkele ouders de reisverhalen naar boven:

"En waar gaan jullie op reis?"
"Naar Toscane"
"Serieus, wij ook!"

en toen kwam de vraag der vragen:
"Hoe houden jullie je kinderen koest in de auto?"

Goeie vraag!
Niets zo irritant als kotters op de achterbank die zagen, klagen en ruzie maken.

En toen kwamen de oplossingen:
"Wij hebben, volledig tegen onze principes, zo'n DVD gekocht voor in de auto" opperde een gezin.
"Weet je wat ook wel helpt?" zei een ander "zo'n CD met meditatiemuziek"
"Wij hebben zo'n CD'tje met dolfijnen geluiden, daar blijft die van ons wel even kalm onder"
"Ja, maar als je de godganse reis naar die dolfijnenmuziek moet luisteren ... kans dat je als chauffeur wel mee indommelt"
"Daar heb je een punt, ga nog voor we vertrekken zo'n walkman halen"

Waarop ik meteen een beeld in mijn hoofd krijg van zo'n kotter die op de achterbank zit met
zo'n potten op zijn kop en dolfijnengeluiden zit na te doen tot grote ergernis van z'n vader die er compleet krankzinnig van wordt.

Om een of andere reden wil iedereen zijn kinderen rustig houden tijdens de reis.
Ik kan me absoluut niet herinneren dat onze ouders met ons rekening hielden tijdens een lange reis.
Ik herinner me vooral van die cassettes met disco muziek.
De Bee Gees, Boney M en Abba.
Dat was niet onze muziek, dat was de muziek van mijn ouders.

Er werd hoe dan ook geen rekening gehouden met de kinderen op de achterbank.
Die moesten hun muil houden. Punt!

Toch kan ik me voorstellen dat die kids van tegenwoordig niet rustig kunnen blijven.
Vastgesnoerd in zo'n hard stoeltje.
Ze kunnen niet eens hun billen eens lichten.

Wij hadden geen gordel achterin.
Wij hingen lekker languit!
Dat moest wel want de ruimte waar een normale mens zijn benen zet stak vol.
Er moest nog een frigobox bij en die hoop kussen en slaapzakken konden daar ook nog wel tussen. Tussen het raam stak een keukenhanddoek, want die hield de zon buiten.

Maar waarom moeten nu persé die DVD's en CD's met verhaaltjes en fucking meditatiemuziek?
Waar is de tijd van nummerplaten tellen en bij de 10de duitser "Frits" roepen.
Of ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en het is ...

Leuk was dat, toch !

Of lek rijden en Dikke Berta spelen op de pechstrook!
Fijn! Fijn!

En de frigo plunderen en als de bergen en de haarspelbochten kwamen
de boel onderkotsen.
Leuke tijd was dat!

zaterdag 12 juli 2008

Eten in het Donker

Er zou een nieuw restaurant open zijn op de Grote Markt in Antwerpen.
Een nieuw concept waarbij je eet in het donker.

Volgens het artikel in de krant zou er zo al eentje zijn in Amsterdam en daar sloeg het in als een bom.

Proeven wordt opnieuw een echte belevenis. Wie niet ziet wat hij eet, gebruikt zijn andere zintuigen beter om te achterhalen wat hij in zijn mond steekt. Nergens wordt eten zo geroken als hier. Mensen ontdekken hier ook opnieuw de smaak van eten, omdat ze niet kunnen worden misleid door hun ogen.

Kan best zijn, maar daar draait het toch niet om bij "gaan" eten?
Of het nu een slecht bereide spaghetti is of haute cuisine waarbij de frietjes op je bord zijn gerangschikt op grootte ...
dat maakt toch niet uit!

Als ik ga eten draait het om het gezelschap.
Gewoon gezellig kletsen en samen zijn.
Dat kan toch niet in het donker?
Dan zie je niet eens meer wie naast je zit.
Hoe kan je dan een conversatie beginnen.
Dan zit je te praten tegen een muur of tegen jezelf.

Wat wel mooi is aan het concept is dat de kelners blinden zijn.
Denk dat er nog niet veel blinden in de Horeca werken.

Maar het idee dat je daar dan in het pikkedonker zit en er plots een kelner achter je staat ...
Dan schrik je je toch een hartaanval.

Nee! Het concept is wel speciaal, maar of het hier volk gaat trekken, het zal me benieuwen.




An Ordinary Life

Myspace, Facebook, Netlog, ...
Het is allemaal niet meer vreemd. Alleen een blog ontbrak nog.
Bewust.
Ik heb helemaal geen boeiend of spannend leven.
Ik reis niet naar exotische oorden en de dingen die ik meemaak zijn redelijk gewoontjes.
An Ordinary Life.
Maar vele van mijn vrienden bloggen en ik ga er graag eens virtueel op bezoek.
Gewoon ... omdat dat leuk is.
Omdat de dingen die zijn elke dag schrijven over "gewone" dingen gaan.
Dus we proberen het ook eens.
We zien wel wat het brengt.
Er is altijd nog een DELETE knop.